Failed Expectations: Can Deliberative Innovations Produce Democratic Effects in Hybrid Regimes?

Participation in deliberation in stable democracies produces effects which are beneficial for democracy, while the results of deliberative innovations in non-democracies are more ambiguous. This article contributes to the debate about the effects of participatory democratic innovations on attitudes, related to democratic commitments, political capacities and political participation, in the increasingly ubiquitous hybrid regimes. We present the evidence collected from the participants before and after deliberative mini publics (DMPs), held in Serbia in 2020. Serbia is an exemplary case of a recent wave of autocratization, which had led to it becoming a hybrid regime, and it had no track record of deliberative innovations. When conducting the mini publics, we introduced an innovation in the standard design, by including active citizens – representatives of local initiatives or social movements particularly interested in the issue of DMPs. We could not find evidence that the democratic innovation affected attitudes of participants regarding democratic commitments, political capacities and political participation. However, we did find that participants of the DMPs became less satisfied with the functioning of the democracy on the local level. We argue that the anti-democratic wider context of hybrid regimes can produce adverse effects when introducing participatory democratic innovations, at least when it comes to this specific dimension of political participation. We conclude with the suggestions for further research, and a call for consideration of the wider political context when designing democratic interventions in hybrid regimes.

U stabilnim demokratijama učešće u deliberaciji proizvodi efekte koji pogoduju demokratiji, dok su rezultati deliberativnih inovacija u nedemokratijama neodređeniji. Ovaj članak predstavlja doprinos debati o efektima participatornih demokratskih inovacija na stavove o privrženosti demokratiji, političkom kapacitetu i političkoj participaciji u sve prisutnijim hibridnim režimima. U radu predstavljamo rezultate ispitivanja učesnika, pre i posle njihovog učešća u deliberativnim mini javnostima (DMJ), održanih u Srbiji 2020. godine. Srbija predstavlja uzorni slučaj poslednjeg talasa autokratizacije, putem kog je postala hibridni režim, i pored toga nema razvijenu praksu deliberativnih inovacija. Prilikom sprovođenja mini-javnosti, uveli smo inovaciju u uobičajeni dizajn, tako što su uključeni i aktivni građani - predstavnici lokalnih inicijativa ili društvenih pokreta koji su bili posebno zainteresovani za temu DMJ. Naši nalazi nisu pokazali da je demokratska inovacija uticala na promenu stavova učesnika o privrženosti demokratiji, političkom kapacitetu i političkoj participaciji. Međutim, utvrdili smo da su učesnici DMJ bili manje zadovoljni funkcionisanjem demokratije na lokalnom nivou. Ovo objašnjavamo širim, anti-demokratskim kontekstom hibridnih režima, koji proizvodi neželjene efekte prilikom uvođenja demokratskih inovacija, bar kada se radi o ovim specifičnim dimenzijama političke participacije. Zaključujemo članak sa predlozima za buduća istraživanja, i preporukom da se prilikom dizajniranja demokratskih intervencija u hibridnim režimima uvaže specifičnosti šireg političkog konteksta.