Epistolarum Medicinalium Conradi Gesneri . Libri III ; . De oxymelitis elleborati. [1, 2]

Dwie części wydane w jednym tomie autorstwa Conrada Gesnera. Pierwsza część - składa się I-III rozdziałów. W większości dzieło zawiera listy od Gesnera (jak i do niego), różnych wybitnych botaników, lekarzy i uczonych z całej Europy. Wśród tych, z którymi Gesner korespondował byli: Johann Crato von Krafftheim, Achilles Pirminus Gasser, Adolf Occo (do którego pisał zarówno greką i łaciną), Felix Platter, Theodor Zwinger, Leonhard Fuchs i in. Tematy listów wskazują na szerokie zainteresowania i spostrzeżenia naukowe tego wielkiego renesansowego uczonego. Książka zawiera treści związane z botaniką, dwie ryciny drzeworytowe roślin - które miały stanowić część ilustracyjną jego przewidywanej pracy o historii roślin. Część wiadomości o roślinach (wzorowanych na dziele Georgio Cellario), autor zawarł w drugiej części pracy, która ma oddzielną kartę tytułową " De Oxymelitis Elleborati.". Druk po raz pierwszy wydany przez Casperusa Wolphiusa. W tekście dedykacja dla: Ioannesa Conradusa Meierusa oraz wiersze Heinricho Vuolphio i Henrico Bullingero. Conrad Gesner (1516-1565) - szwajcarski bibliograf, bibliofil, lekarz, przyrodnik, filolog, lingwista, leksykolog, wydawca i komentator wielu dzieł starożytnych i współczesnych z różnych dziedzin wiedzy. Był poliglotą i typowym przykładem XVI-wiecznego humanisty, potrafiącego doskonale łączyć różne zainteresowania i odnosić sukcesy w wielu dziedzinach wiedzy. Opracował „Historia animalum” (Historia zwierząt) – potężne dzieło w pięciu tomach, liczące 3500 stron i blisko 1000 ilustracji, opublikowane w latach 1551-1587 (ostatni tom wyszedł 22 lata po jego śmierci). Autor prowadził ożywioną korespondencję z szeregiem innych przyrodników, dostarczających mu obserwacji botanicznych z różnych rejonów Alp: Benedyktem Aretiusem z Berna, Johannem Fabriciusem Montanusem z Chur w Gryzonii, Fridolinem Brunnerem z Glarus i Kasprem Ambühlem z Sion. W 1561 r. opublikował nomenklatury roślin, zestawione przez Aretiusa i Montanusa, jako aneks do wydanego dzieła Valeriusa Cordusa. Był uznawany ...