Three Epigraphs from the “Rigveda” (Siamanto, Daniel Varuzhan, Yeghishe Charents) ; Երեք բնաբան «Ռիգվեդայից» (Սիամանթո, Դանիել Վարուժան, Եղիշե Չարենց) ; Три эпиграфа из «Ригведы» (Сиаманто, Даниэл Варужан, Егише Чаренц)

The article is dedicated to three epigraphs, which were taken by Armenian poets from the “Rigveda” at the beginning of the 20th century. In 1902, Siamanto (Atom Yardzhanyan) published the first collection of poems, the epigraph of which was the line “There are many dawns that have not yet lit up” with an indication of the source “Rigveda”. In 1908, another Western Armenian poet, Daniel Varuzhan, wrote the poem “Light”, the epigraph of which was also taken from the ancient Indian hymnbook (“You shine for greatness and sacrifice”). The epigraph of Siamanto in the “Rigveda” is dedicated to the god of justice Varuna, and the epigraph of Varuzhan is dedicated to the fire god Agni. In 1918, Yeghishe Charents' poem “Soma” was published, which was dedicated to the god of the sacred drink of the Hindus. The epigraph of the poem was another line of the “Rigveda” – “Soma, you are the last freedom”. The article explains the exact or hypothetical sources of three epigraphs in the text of the “Rigveda”. In the article there are considered ideological and aesthetic content of the epigraphs, the role that these epigraphs play in the poetics of the works of three Armenian poets and artistic connections with ancient Indian mythology and poetry. The author concludes that the use of Vedic hymns testifies the effective influence of the “Rigveda” on Armenian literature. ; Հոդվածում քննվում են հայ պոեզիայի առնչությունները հին հնդկական գրականության գլխավոր հուշարձաններից մեկի՝ «Ռիգվեդա» կրոնական-գեղարվեստական ժողովածուի հետ։ 20-րդ դարի սկզբին հայ գրականությունը մի աննախադեպ հետաքրքրություն է դրսևորում հին Արևելքի դիցաբանության, մշակույթի և գրականության նկատմամբ։ Օրիենտալիզմը՝ որպես փիլիսոփայական և գեղագիտական երևույթ, Եգիպտոսի, Չինաստանի, Հունաստանի և Հռոմի հնագույն պատմության կողքին մեծ տեղ է հատկացնում նաև հին հնդկական դիցաբանությանը և գրական հուշարձաններին։ Ճիշտ է, վեդաների և բուդդայականության, հնդկական հնագույն աստվածների, հատկապես Ինդրայի և Ագնիի նկատմամբ որոշ հետաքրքրություն կար նաև 19-րդ դարի հայ գրողների և բանասերների գործերում ...