Isang pag-aaral sa persepsyon ng ugnayan ng sarili sa kapaligiran

Ang pag-aaral na ito ay naglalayong malaman ang persepsyon o pagtingin ng tao sa relasyon niya sa kapaligiran. Inalam ang mga saloobin at pananaw ng mga taong may ugaling magtapon, dumura at umihi sa mga di-angkop na lugar. Ang mga mananaliksik ay nagtanung-tanong sa 210 na kalahok sa mga urban na pook. Sa pamamagitan ng pagsusuring nilalaman, pinagpangkat-pangkat ang mga pare-parehong tugon ng mga kalahok at ito'y kinategorya base sa kung ito ay pananaw, saloobin, o pananaw-saloobin. Natuklasan na mayroong walong kategorya na pagtingin sa kapaligiran na sumasaugnay sa mga gawaing pag-iihi, pandudura at pagtatapon ng basura sa di-angkop na lugar sa kapaligiran. Ito ay ang: Pinakikitunguhan ang kapaligiran, pananaw sa pagmamay-ari, kapaligiran bilang tagafasiliteyt ng pangangailangan, pagsakay ng kasalukuyang estado ng kapaligiran, respeto at pagsunod sa batas, kung makakalusot at nahihiya pero ginagawa. Nakita ang di pa pagiging angkop ng kalunsuran sa ugaling Pilipino.