The Effect of Physical Activity on the "Burnout" Syndrome and the Quality of Life of Nurses Working in Psychiatric Centers.

Introduction: The term "burnout syndrome" in nursing is used to describe a state of emotional, mental, and physical exhaustion related to work related stress. According to Fallowfield, the quality of life is determined by the interaction between physical, mental and social well being. The term physical activity includes all forms of exercise of the human body, sports and workout which activate the muscles of the body and require increased energy consumption. Purpose: The purpose of this study is to investigate the effect of physical activity on burnout syndrome and the quality of life of nurses and nurse assistants working in psychiatric centers in Greece. Material and Method: In total 100 mental health nurses and nurse assistants, working in psychiatric centers in the 4th health region (Eastern Macedonia and Thrace in Greece), participated the study (49 women and 51 men, mean age=35.64±9.46 years). The 36-item short-form health questionnaire (SF-36) was used to assess the quality of life, the Maslach Burnout Inventory to assess burnout syndrome and the questionnaire of Godin & Sephard to measure the physical activity in the individual's free time. A probability value of 5% was considered as statistically significant. All calculations were conducted using SPSS for Windows (v. 16.0, SPSS Inc, Chicago, IL). Results: The levels of burnout in our sample of nurses and nurse assistants working in psychiatric centers were low. We also found that mental health nurses do not experience a high level of professional exhaustion. Moreover, physical activity does not affect the levels of burnout. However, it was the only variable that influenced positively the personal achievement (F=2.296, p=0.041). We also concluded that physical activity had an impact on the quality of life of the participants. More specifically, the mean values were 81.15±19.42 for the subscale physical functioning, 68.75±35.6 for the physical role, 51.80±17.28 for bodily pain, 50.38±9.5 for the subscale of general health, 71.87±21.93 for vitality, 61.66±40.8 for emotional role and finally 61.64±10.63 for mental health. Conclusions: Physical activity seems that has no effect on the levels of burnout. However, we found that it has an impact on the quality of life of mental health nurses. In conclusion, the levels of burnout among mental health nurses working in psychiatric wards are quite low. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Εισαγωγή: Ο όρος «σύνδρομο εξουθένωσης» στη Νοσηλευτική χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση συναισθηματικής, διανοητικής και σωματικής εξάντλησης που σχετίζεται με το εργασιακό άγχος. Σύμφωνα με τον Fallowfield, η ποιότητα ζωής καθορίζεται από την αλληλεπίδραση μεταξύ φυσικής, ψυχικής και κοινωνικής ευημερίας. Ο όρος σωματική δραστηριότητα περιλαμβάνει όλες τις μορφές άσκησης του ανθρωπίνου σώματος, τον αθλητισμό και τη φυσική άσκηση που ενεργοποιούν τους μυς του σώματος και απαιτούν αυξημένη κατανάλωση ενέργειας. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της φυσικής δραστηριότητας στην εμφάνιση του συνδρόμου εξουθένωσης και στην ποιότητα ζωής των νοσηλευτών και βοηθών νοσηλευτών που εργάζονται σε ψυχιατρικά κέντρα στην Ελλάδα. Υλικό και Μέθοδος: Συμμετείχαν συνολικά 100 νοσηλευτές και βοηθοί νοσηλευτών ψυχικής υγείας, που εργάζονται σε ψυχιατρικά κέντρα στην 4η περιοχή υγείας (Ανατολική Μακεδονία και Θράκη στην Ελλάδα) (49 γυναίκες και 51 άνδρες, μέση ηλικία=35,64±9,46 έτη). Το ερωτηματολόγιο υγείας (SF-36) χρησιμοποιήθηκε για να εκτιμηθεί η ποιότητα ζωής, το ερωτηματολόγιο Maslach Burnout Inventory για την αξιολόγηση του συνδρόμου εξουθένωσης και το ερωτηματολόγιο των Godin & Sephard για τη μέτρηση της σωματικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο. Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε στο 5%. Όλοι οι υπολογισμοί διεξήχθησαν χρησιμοποιώντας το SPSS για Windows (v. 16.0, SPSS Inc, Chicago, IL). Αποτελέσματα: Τα επίπεδα εξουθένωσης στο δείγμα νοσηλευτών και βοηθών νοσηλευτών ψυχικής υγείας της μελέτης ήταν χαμηλά. Διαπιστώσαμε επίσης ότι οι νοσηλευτές ψυχικής υγείας δεν αντιμετωπίζουν υψηλό επίπεδο επαγγελματικής εξάντλησης. Επιπλέον, η σωματική δραστηριότητα δεν φαίνεται να επηρεάζει τα επίπεδα εξουθένωσης. Ωστόσο, ήταν η μόνη μεταβλητή που επηρέασε θετικά την υποκλίμακα των ατομικών επιτευγμάτων (F=2.296, p=0,041). Επίσης, βρέθηκε ότι η σωματική δραστηριότητα είχε αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των συμμετεχόντων. Πιο συγκεκριμένα, οι μέσες τιμές ήταν 81,15±19,42 για τη φυσική λειτουργία, 68,75±35,6 για το σωματικό ρόλο, 51,80±17,28 για τον σωματικό πόνο, 50,38±9,5 για την υποκλίμακα γενικής υγείας, 71,87±21,93 για τη ζωτικότητα, 61,66±40,8 για τον συναισθηματικό ρόλο και τέλος 61,64±10,63 για την ψυχική υγεία. Συμπεράσματα: Η σωματική δραστηριότητα φαίνεται ότι δεν έχει καμία επίδραση στα επίπεδα εξουθένωσης. Ωστόσο, διαπιστώσαμε ότι έχει αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των νοσηλευτών και βοηθών νοσηλευτών ψυχικής υγείας. Συμπερασματικά, τα επίπεδα εξουθένωσης του νοσηλευτικού προσωπικού που εργάζονται σε ψυχιατρικά τμήματα είναι αρκετά χαμηλά. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Nosileftiki is the property of Hellenic Nurses' Association and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)