Μέτρα περιορισμού σε τμήματα οξέων ψυχιατρικών εισαγωγών: Μια βιβλιογραφική ανασκόπηση.

Introduction: Ιn acute psychiatric wards, containment measures are applied to ensure safety and to avoid harm. However, containment limits the autonomy of people with mental health problems. Aim: The presentation of a) the reasons for the use of containment in psychiatric clinics, b) the attitudes of mental health professionals and people with mental health problems about the containment methods, c) the effect of coercion on the therapeutic effect, as well as d) the strategies to reduce containment and to create a positive ward atmosphere. Material and method: A literature review containing studies published from 01/01/2000 to 31/01/2022 in English and Greek language, in the PubMed and Cochrane Library databases was conducted. The following keywords were used: "coercion", "containment", "involuntary", "acute psychiatry", "restraint". "seclusion", "mental health", "attitudes". Exclusion criteria were the language (expect for English and Greek) and the type of article (letter to the publisher, editorial article, and case study). Results: 41 studies were included in the review. Psychomotor anxiety, disorientation and subsequently, violence are the most common reasons for the use of coercion. Involuntary hospitalization, male gender, diagnosis of schizophrenia and substance use are associated with more frequent use of containment methods. Intercultural and interdepartmental differences concerning the use of containment methods are reported. The attitudes of mental health professionals have shifted from a therapeutic paradigm (restrictive measures are therapeutic) to a safety paradigm (restrictive measures are a necessary evil). The use of coercion impedes the therapeutic relationship. In Greece, high rates of involuntary hospitalization and mechanical restraint are reported. The ward atmosphere is related to the extent of the use of coercion. Multifactorial approaches are needed to create a therapeutic environment and reduce coercion. Conclusions: The use of containment may traumatize both people receiving mental health care and mental health professionals. The implementation of alternative interventions to create a therapeutic environment requires the appropriate training of the staff, but mainly the adequate staffing of the psychiatric departments. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Εισαγωγή: Σε τμήματα οξέων ψυχιατρικών εισαγωγών, εφαρμόζονται μέτρα περιορισμού με στόχο την ασφάλεια και την αποφυγή βλάβης, παρότι παραβλάπτουν την αυτονομία των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας. Σκοπός: Η παρουσίαση α) των αιτίων εφαρμογής περιοριστικών μέτρων σε ψυχιατρικές κλινικές, β) των στάσεων των επαγγελματιών ψυχικής υγείας και των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας για τα περιοριστικά μέτρα, γ) της επίδρασης του εξαναγκασμού στο θεραπευτικό αποτέλεσμα και δ) των στρατηγικών μείωσης της χρήσης περιοριστικών μέτρων με στόχο τη δημιουργία θεραπευτικού περιβάλλοντος. Υλικό και μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση των μελετών που έχουν δημοσιευθεί από τις 01/01/2002 έως και τις 31/01/2022 στην αγγλική και την ελληνική γλώσσα, στις βάσεις δεδομένων PubΜed και Cochrane Library με τις εξής λέξεις-κλειδιά: "coercion", “containment”, “involuntary”, “acute psychiatry”, “restraint”. “seclusion”, “mental health”, “attitudes”. Κριτήρια αποκλεισμού αποτέλεσαν η γλώσσα εκτός της αγγλικής και της ελληνικής και το είδος του άρθρου (γράμμα στον εκδότη, άρθρο σύνταξης και μελέτη περίπτωσης). Αποτελέσματα: Στην ανασκόπηση εντάχθηκαν 41 μελέτες. Οι συχνότεροι λόγοι εφαρμογής περιοριστικών μέτρων είναι η ψυχοκινητική ανησυχία, η σύγχυση και έπεται η βία. Η ακούσια νοσηλεία, το άρρεν φύλο, η διάγνωση σχιζοφρένειας και η χρήση ουσιών σχετίζονται με συχνότερη εφαρμογή περιοριστικών μέτρων. Παρατηρούνται διαπολιτισμικές και διατμηματικές διαφορές στην εφαρμογή περιοριστικών μέτρων. Οι στάσεις των επαγγελματιών ψυχικής υγείας έχουν μετατοπιστεί από ένα θεραπευτικό παράδειγμα (τα περιοριστικά μέτρα είναι θεραπευτικά) σε ένα παράδειγμα ασφάλειας (τα περιοριστικά μέτρα είναι ένα αναγκαίο κακό). Τα μέτρα περιορισμού παρεμποδίζουν την ανάπτυξη θεραπευτικής σχέσης. Στην Ελλάδα, αναφέρονται υψηλά ποσοστά ακούσιων νοσηλειών και μηχανικού περιορισμού. Ο χαρακτήρας του εκάστοτε τμήματος σχετίζεται με την έκταση χρήσης περιοριστικών μέτρων. Για τη δημιουργία θεραπευτικού περιβάλλοντος και τη μείωση του εξαναγκασμού, απαιτούνται πολυπαραγοντικές προσεγγίσεις. Συμπεράσματα: Τα μέτρα περιορισμού μπορεί να είναι τραυματικά, τόσο για τους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας, όσο και για τους επαγγελματίες. Η εφαρμογή εναλλακτικών παρεμβάσεων με στόχο τη δημιουργία θεραπευτικού περιβάλλοντος απαιτεί την κατάλληλη εκπαίδευση του προσωπικού, αλλά κυρίως την επαρκή στελέχωση των ψυχιατρικών τμημάτων. [ABSTRACT FROM AUTHOR]