Ιστορική αναδρομή της επίδρασης της καρωτιδικής νόσου και της επαναγγείωσης στη νοητική και στη συναισθηματική κατάσταση των ασθενών

Carotid stenosis is a common vascular occlusive disease related to increased risk of stroke and considered to have a severe impact on cognition, due to cerebral blood flow disorders, as well as due to the hemodynamic mechanisms of microemboli and hypoperfusion. Depictions of this pathophysiological correlation with apoplectic symptoms and other neurological manifestations can be traced back to the Homeric Epics and later to the Hippocratic Corpus. In modern times, the effectiveness of carotid artery revascularization technics in preventing ischemic cerebrovascular disease has been studied since 1959. Modern, multidisciplinary examination of changes in cognitive function followfuncing CEA or CAS in relation to cerebral blood flow (CBF) reflects the historical perspective and evolution of the empirical recognition and belletristic, ancient descriptions of the core significance that cervical vessels pose in preserving mental functioning, as well as human life per se. The long historic and scientific road that has been traversed from war duels and killing scenes in the Iliad and the Odyssey, where warlords and kings used to aim at their opponents cervical and jugular region, to Ambroise Pare's first carotid ligation and to Jose Saramago's narrations about King John's III carotid blood flow and cerebral oxygen supply alternations, verifies that clinical observation and diagnostic methodology might have a lot to gain through contact with the fields of classical studies, literature and history as well. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

H στένωση καρωτίδας αποτελεί μια συχνή αποφρακτική αγγειακή νόσο που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, έχοντας σημαντικό αντίκτυπο στις νοητικές λειτουργίες εξ αιτίας των διαταραχών στην εγκεφα- λική αιματική ροή που τη συνοδεύουν, αλλά και λόγω των αιμοδυναμικών μηχανισμών των μικροεμβολισμών και της υποαιμάτωσης. Αποτυπώσεις αυτής της παθοφυσιολογικής συσχέτισης των συμπτωμάτων «αποπληξίας» και άλλων νευρολογικών εκδηλώσεων μπορούν να αναζητηθούν ακόμη και στα Ομηρικά Έπη και, αργότερα, στο έργο του Ιπποκράτη. Στη σύγχρονη εποχή, η αποτελεσματικότητα των τεχνικών καρωτιδικής επαναγγείωσης στην πρόληψη της ισχαιμικής αγγειοεγκεφαλικής νόσου μελετάται από το 1959. Η σύγχρονη, διεπιστημονική μελέτη των αλλαγών την οποία επιφέ- ρουν η CEA ή η CAS στις νοητικές λειτουργίες των ασθενών, σε συνδυασμό με την εγκεφαλική αιματική ροή (CBF), αντανακλά την ιστορική προοπτική και εξέλιξη των εμπειρικών αναγνωρίσεων και των καλλιεπών, αρχαίων, περι- γραφών της καίριας σημασίας που καταλαμβάνουν τα αγγεία του τραχήλου για τη διατήρηση των νοητικών λειτουργιών αλλά και της ίδιας της ζωής. Ο μακρύς ιστορικός και επιστημονικός δρόμος ο οποίος έχει διανυθεί από τις πολεμικές μονομαχίες και τις φονικές σκηνές της Ιλιάδας και της Οδύσσειας όπου πολέμαρχοι και βασιλιάδες στοχεύουν στην τραχηλική περιοχή των αντιπάλων τους, έως την πρώτη καρωτιδική απολίνωση που διενεργήθηκε από τον Ambroise Pare, και τις λογοτεχνικές αφηγήσεις του Jose Saramagο για τις αλλαγές στην καρωτιδική αιματική ροή και στην οξυγόνωση του εγκεφάλου του Βασιλιά της Πορτογαλίας Ιωάννη ΙΙΙ, επαληθεύει το γεγονός ότι η κλινική παρατήρηση και η διαγνωστική μεθοδολογία έχουν πολλά να κερδίσουν μέσα από την επαφή τους με τα πεδία των κλασικών σπουδών, της λογοτεχνίας και της ιστορίας. [ABSTRACT FROM AUTHOR]