Fetal Outcomes of Anti-epileptic Drug Use in Pregnancy: Teratologic Approach.

Objective: To examine the fetal effects of valproic acid (VPA) and carbamazepine (CBZ) used as monotherapy during pregnancy, to determine the anomalies, and to compare them with a control group and previous literature. Materials and Methods: The data of 10,562 pregnant women who presented to our outpatient clinic between 2009 and 2018 for teratologic consultation were reviewed retrospectively. The study group consisted of 95 pregnant women (VPA: n=49, CBZ: n=46) who were followed up with the diagnosis of epilepsy and who used VPA or CBZ only as monotherapy during pregnancy. The control group was composed of 88 pregnant women in the same age group, who had no chronic disease, were not expected to cause an increased risk in the first trimester, and used short-term risk group B drugs due to different health problems. Results: The difference between the prevalence of major, minor anomalies, and behavioral defects between pregnant women using VPA and the control group was statistically significant (p<0.044, p<0.001, p<0.001, respectively). The frequency of minor anomalies was statistically significant between pregnant women using CBZ and the control group, but there was no statistically significant relationship between major anomalies and behavioral defects (p=0.116, p<0.018, p=0.116, respectively). Despite receiving anti-epileptic treatment during pregnancy, the frequency of major and minor anomalies in pregnant women who had two or more seizures compared to the control group. Conclusion: Increasing the anomaly frequency of both epileptic attacks and anti-epileptic treatment constitutes a severe handicap for pregnant women. In teratologic counseling in patients with epilepsy, especially in the first trimester of pregnancy, combined treatment should be avoided if possible and a single antiepileptic drug with the least adverse effects should be chosen. If this is not medically possible, dose adjustment should be made to the most effective and lowest dose and it is recommended to continue mono/combination therapy. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Bu çalışmada, valproik asit (VPA) veya karbamazepini (CBZ) monoterapi şeklinde kullanan gebelerde bu ilaçların fetal etkilerinin teratolojik bakış açısıyla incelenmesi, bebeklerde meydana gelen anomalilerin tespit edilmesi ve bulguların kontrol grubuyla ve önceki literatür verileriyle karşılaştırılması hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntem: Polikliniğimize teratolojik danışma amacıyla 2009-2018 yılları arasında başvuran ve teratolojik danışma raporu düzenlenmiş olan 10.562 gebenin dosyaları retrospektif olarak incelendi. Çalışma grubu, epilepsi tanısıyla izlenen ve gebelik döneminde sadece monoterapi şeklinde VPA veya CBZ kullanan 95 gebeden (VPA: 49, CBZ: 46) oluşturuldu. Kontrol grubu, benzer yaş grubunda olup, herhangi bir kronik hastalığı bulunmayan, değişik sağlık sorunları nedeniyle ilk trimesterde risk artışına yol açması beklenmeyen kısa süreli B risk grubu ilaç kullanan 88 gebeden oluşturuldu. Bulgular: VPA kullanan gebeler ile kontrol grubu arasında majör-minör anomali ve davranış kusuru görülme sıklığı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (sırasıyla; p<0,044, p<0,001 ve p<0,001). CBZ kullanan gebeler ile kontrol grubu arasında minör anomalilerin sıklığı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunurken, majör anomaliler ve davranış kusuru arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmadı (sırasıyla; p=0,116, p<0,018 ve p<0,116). Gebelikte anti-epileptik tedavi almasına rağmen, iki veya daha fazla nöbet geçiren gebelerde majör ve minör anomali sıklığı kontrol grubuna göre anlamlı olarak fazla saptanırken, davranış kusuru açısından anlamlı bir fark saptanmadı (p>0,05). Sonuç: Epileptik atakların/anti-epileptik tedavinin anomali sıklığını artırması gebelerde önemli bir handikap oluşturmaktadır. Teratolojik danışmada; epileptik hastalarda gebeliğin planlanarak yapılması, özellikle gebeliğin ilk trimesterinde kombine tedaviden sakınılması ve yan etkisi en az olan tek bir ilacın tercih edilmesi, şayet bu tıbben mümkün değilse doz ayarlaması yapılarak en etkili ve en düşük dozda mono/kombine tedaviye devam edilmesi önerilmektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]