General Medicine practitioners’ attitudes towards “do not attempt resuscitation” orders
In: Resuscitation, Jg. 62 (2004-08-01), Heft 2, S. 181-187
academicJournal
Zugriff:
Objective: To examine whether “all-or-none” guidelines for cardiopulmonary resuscitation (CPR) are being applied by practitioners on general medical wards (GMWs). Hypothesis: Do not attempt resuscitation (DNAR) orders are rarely related to patient preferences. Limited resuscitation efforts are being practiced to circumvent the need for DNAR orders. Design: A surprise opinion survey (presented below), based on case vignette and practice description, and performed by remote control votes. Setting: The multi-centre forum for practitioners on GMWs within the greater Jerusalem district. Participants: 79/85 clinicians practicing/training on GMWs in six teaching hospitals, who attended the forum and responded within 3 min to the survey. Results: Fifty-eight practitioners (73%) assigned a DNAR order for a patient unable to express a preference and only 43 (55%) complied with the request of a competent patient for a DNAR order ( P<0.05 ; 95% CI: 2–34). During the past year, only five practitioners (9% of respondents) had performed CPR solely when pathophysiological benefit was expected, 31 (59%) had performed limited CPR efforts and only 13 (28%) had discussed the subject of DNAR with patients and their next of kin >5 times. Conclusions: (1) DNAR orders are rarely discussed with patients and their next of kin in GMWs within the region examined; (2) even when DNAR is discussed, physicians tend to confer DNAR orders based on their personal value judgements rather than on patient preferences; (3) practitioners on GMWs perform CPR when no pathophysiological benefit is expected; (4) limited resuscitation efforts are performed frequently in GMWs. [Copyright &y& Elsevier]
Objetivo: Examinar si las guı´as “todo o nada” para reanimacio´n cardiopulmonar (CPR) esta´n siendo aplicadas por los practicantes en las salas de medicina general (GMWs). Hipo´tesis: Las o´rdenes de no intentar reanimacio´n (DNAR) rara vez esta´n relacionadas con las preferencias de los pacientes. Se han practicado esfuerzos de reanimacio´n limitados para paliar o disimular la necesidad de o´rdenes de DNAR. Disen˜o: Se realizo´ una encuesta sorpresa de opinio´n basada en descripcio´n practica y vin˜eta de casos, fue realizada por votacio´n de controles remotos. Ambiente: Foro multice´ntrico para practicantes en GMWs dentro del gran distrito de Jerusalem. Participantes: 79/85 clı´nicos practicantes/en entrenamiento en 6 hospitales docentes de GMWs, quienes asistieron a un foro y respondieron la encuesta en 3 minutos. Resultados: 58 practicantes (73%) asignaron o´rdenes de DNAR para pacientes incapaces de expresar sus preferencias y solo 43 (55%) cumplieron con lo requerido a solicitud de un paciente competente para una o´rden de DNAR (P < 0.05; 95% CI: 2–34). Durante el an˜o pasado, solo 5 practicantes (9% de los que respondieron)habı´an realizado CPR solamente cuando los beneficios fisiopatolo´gicos eran esperables, 31 (59%) han realizado esfuerzos CPR limitados, y solo 13 (28%) han discutido el objetivo de las DNAR con los pacientes o sus seres queridos > de 5 veces. Conclusiones: (1) Las o´rdenes de DNAR son rara vez discutidas con los pacientes afectados o con sus seres queridos. En la regio´n examinada; (2) Aun cuando es discutida la DNAR, los me´dicos tienden a conferir o´rdenes de DNAR basados en los juicios personales mas que en las preferencias del paciente. Los practicantes en GMWs realizan CPR cuando no se espera beneficio. (4) los esfuerzos de resucitacio´n limitados se realizan con frecuencia en GMWs. [Copyright 2004 Elsevier]
Objectivo: Examinar se as guidelines de “Toda ou Nenhuma” reanimac¸a˜o cardio-pulmonar (CPR) esta˜o a ser aplicadas nas enfermarias me´dicas gerais (GMWs). Hipo´tese: As ordens de na˜o reanimar (DNAR) raramente esta˜o relacionadas com as prefereˆncias dos doentes. Esta˜o a ser praticados esforc¸os limitados de reanimac¸a˜o para evitar a necessidade de ordens de DNAR. Desenho: Um estudo de opinia˜o surpresa baseado num caso clı´nico e numa descric¸a˜o pra´tica, e realizado por votos atrave´s de um sistema de controlo remoto. Contexto: Um fo´rum multiceˆntrico para GMWs no maior distrito de Jerusale´m. Participantes: 79/85 clı´nicos que exercem em GMWs em seis hospitais de ensino, que foram ao fo´rum e responderam em 3 min ao questiona´rio. Resultados: Cinquenta e oito (73%) dos clı´nicos assinalaram uma ordem DNAR para um doente incapaz de expressar a sua prefereˆncia e apenas 43 (55%) concordaram com o pedido de um doente competente para uma ordem de DNAR (P < 0.05; 95% CI: 2–34). Durante o u´ltimo ano, apenas cinco dos praticantes (9% dos respondentes) realizaram manobras de CPR so´ quando era esperado um benefı´cio fisiopatolo´gico, 31 (59%) realizaram esforc¸os limitados de CPR e apenas 13 (28%) discutiram o assunto de DNAR com o doente e quem lhe esta´ pro´ximo mais de 5 vezes. Conclusa˜o:(1) Nas GMWs da regia˜o examinada, as ordens DNAR raramente sa˜o discutidas com o doente e os seus familiares pro´ximos; (2) Mesmo quando e´ discutido uma decisa˜o DNAR, os me´dicos tendem a estabelecer ordens DNAR baseadas mais nos seus valores pessoais do que nas prefereˆncias dos doentes; (3) Os me´dicos das GMWs realizam CPR quando na˜o e´ esperado qualquer benefı´cio patofisiolo´gico; (4) Sa˜o com frequeˆncia realizados esforc¸os limitados de reanimac¸a˜o nas GMWs. [Copyright 2004 Elsevier]
Titel: |
General Medicine practitioners’ attitudes towards “do not attempt resuscitation” orders
|
---|---|
Autor/in / Beteiligte Person: | Einav, Sharon ; Rubinow, Alan ; Avidan, Alexander ; Brezis, Mayer |
Zeitschrift: | Resuscitation, Jg. 62 (2004-08-01), Heft 2, S. 181-187 |
Veröffentlichung: | 2004 |
Medientyp: | academicJournal |
ISSN: | 0300-9572 (print) |
DOI: | 10.1016/j.resuscitation.2004.03.024 |
Schlagwort: |
|
Sonstiges: |
|